در این مقاله با پول کشور چین بیشتر آشنا می شوید. چین با تاریخ بیش از ۳۰۰۰ سال، در هر دو دوره ی چین  باستان و امپراتوری (امپریالیسم) ، پول منحصربفرد داشته است. در سال ۱۹۱۴، دلار نقره ای به عنوان ارز رسمی از جمهوری خلق چین، تعیین شد و در ۱۹۳۰ سکه های مسی، فن(معادل ۱۰۰ یوآن) و سکه های نیکل نیز به پول کشور چین اضافه شد. در طول این مدت، نقره ارزشمندتر شده است و چین دیگر نمیتواند نقره را به عنوان پشتوانه پول حفظ کند.

در سال ۱۹۳۵ یک ارز جدید به نام فابی (Fǎbì) ایجاد شد.

معرفی پول کشور چین ، یوان طلا و یوان رن مین بی

یوان طلا در سال ۱۹۴۸ جایگزین یوآن فابی شد. نرخ تبدیل این دو معادل ۱ واحد طلا یوان به ۳ میلیون یوآن فابی است. همان سال، یوان رنمینبی (به اختصار RMB) به عنوان ارزی برای کمک به تثبیت مناطق کمونیست نگهداری شده از سرزمین اصلی چین معرفی شد. در سال ۱۹۵۵، یک ارزیابی مجدد صورت گرفت و ارزش یک یوان رنمینبی جدید معادل ۱۰٫۰۰۰ یوان  قدیمی معرفی شد.

پول کشور چین در مبادلات خارجی

در طول تاریخ اقتصادی کشور چین، ارزش پول چین یعنی یوان به صورت غیر واقعی، پایین نشان داده شده است و در نتیجه، دستورالعمل های پولی سختگیرانه ای برای یوآن درنظر گرفته شده است. هنگامی که اقتصاد چین در سال ۱۹۷۸ تبدیل به یک اقتصا باز شد و به سازمان تجارت جهانی پیوست، یوان رنمینبی تنها در داخل کشور استفاده می شد و خارجی ها برای مبادلات از گواهینامه های ارز استفاده می کردند؛ از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۵، دولت چین ارزش یوان به دلار آمریکا را تقریبا ۸٫۳ به ۱ دلار ثابت کرد و از یوآن در مبادلات خارجی استفاده شد.

از سال ۲۰۰۵ به بعد با توجه به مکانیسم انعطاف پذیری نرخ ارز، ارزش یوآن به ازای هر دلار معادل ۸٫۱ یوآن به دلار شد. در سال  ۲۰۰۹ دولت چین یک برنامه آزمایشی راه اندازی کرد و به برخی از شرکتهای تجاری گوانگدونگ و شانگهای اجازه داد تا با تجار هنگ کنگ، ماکائو و برخی کشورهای منتخب تجارت کنند. این برنامه از آن زمان به تمام مناطق چین و تمام معامله گران بین المللی گسترش یافته است.

کشور چین همچنین طی موافقتنامه هایی با استرالیا، ژاپن، تایلند، روسیه و ویتنام اجازه تجارت مستقیم ارز را به جای تبدیل ارز به دلار امریکا، داده است. ارزش یوآن رنمینبی به عنوان یک ارز شناور مدیریت شده، در سبدی شامل سایر ارزهای خارجی تعیین میشود که بخش اعظم این سبد دلار امریکاست.